Wiecie co? Jakiś czas temu oglądałam film pt.: “Simpsonowie. Wersja kinowa”, który poruszał temat ekologii. Tamtejsze jezioro zostało przypadkowo zanieczyszczone przez Homera, w konsekwencji czego całe miasto odcięto od świata. Akurat ta produkcja bardzo skojarzyła mi się z książką autorstwa Naomi Klein i Rebecci Stefoff pt.: “Jak zmienić wszystko. Młodzi na ratunek planecie”, dotyczącą obecnych zmian klimatycznych na całym świecie. 

Autorki w swoim tytule opisały m.in. to, co “podgrzewa” nasz świat i przybliżyły inicjatywy młodych aktywistów próbujących ocalić Ziemię. Oczywiście to tylko kilka przykładów z tematów poruszonych w tym poradniku. Dodatkowo znajdują się w nim inspirujące historie nastolatków z całego świata. Przykładowo ktoś zaaranżował strajk klimatyczny w swoim mieście, czy też zajął się sadzeniem drzew. 

Powiem tak. Mimo że nie zgadzam się ze wszystkimi rozwiązaniami przytoczonymi w książce, to jednak zachęcam do zapoznania się z  “Jak zmienić wszystko. Młodzi na ratunek planecie” zarówno młodzież jak i dorosłych. Naprawdę informacje zawarte w lekturze dają do myślenia.

Współpraca reklamowa z wydawnictwem

Wyobraźcie sobie taką sytuację. Siedzicie sobie w domu, popijając ciepłą herbatkę. Nagle ktoś puka do drzwi. Idziecie otworzyć, widzicie mężczyznę który wchodzi do Waszego mieszkania, siada na fotelu i zaczyna opowiadać Wam swoją historię. Na początku chcecie go wyrzucić, jednak im dłużej go słuchacie, tym bardziej zaczynacie wczuwać się w tę przygodę. 

Właśnie tak miałam z najnowszą książką Krzysztofa Kotowskiego pt.: “Trzech gości w łódce plus wampir”. Na początku odrzucił mnie styl pisania autora, ale po chwili zaczął mi się podobać on i całkowicie przepadłam. Aleksander Kowalski pracuje jako prywatny detektyw. Dostaje dość podejrzaną sprawę i ją przyjmuje. Ale wiecie, co najbardziej mi się podobało? To, że autor zrobił szybki przegląd najważniejszych wydarzeń z historii Polski, a także to, jak wykreował głównego bohatera, który nie jest zwykłym człowiekiem tylko wampirem, ale takim trochę innym niż te, opisywane w książkach. 

Mimo że jest to cegiełka, czytało się ją naprawdę szybko i przyjemnie. Czasem się przy niej uśmiechnęłam, czasem było mi żal detektywa. Znalazł się tu zarówno wątek miłosny jak i chęć zemsty, a wszystko to zostało spięte w ciekawą opowieść. Zawsze się coś działo. Końcówka pozostawiła mi pewien niedosyt, ale mam nadzieję, że ta lektura będzie miała swoją kontynuację. Powiem tylko tyle – jeżeli lubicie pióro Kotowskiego lub też jesteście fanami tytułów sensacyjnych – koniecznie sięgnijcie po “Trzech gości w łódce plus wampir”. A i jeszcze jedno. Podczas zaznajamiania się z lekturą naprawdę miałam wrażenie, że główny bohater siedzi razem ze mną w pokoju.

Ze egzemplarz do recenzji dziękuję 5why.pl

Kiedy poszłam do szkoły średniej zaopatrzyłam się w kalendarz, w którym zapisywałam wszelkiego rodzaju projekty i terminy kartkówek. Na studiach od przyjaciółki dostałam planer, który w przeciwieństwie do zwykłych terminarzy nie jest dedykowany na konkretny rok, co jest dla mnie świetną opcją. Mam go już dwa lata i wciąż znajduje się w nim mnóstwo wolnego miejsca na notatki (prowadzę go tak, jak jest mi wygodnie)

 

Takie planery to naprawdę świetna opcja, bo wszystkie ważne daty są w jednym miejscu. Dlatego też bardzo się cieszę, że wydawnictwo Wilga wraz z Agnieszką Mielech stworzyło “Szkolnik Superdziewczyny”, dzięki czemu osoby, które pokochały serię “Emi i Tajny Klub Superdziewczyn” mogą organizować swój czas wraz z główną bohaterką tych powieści. 

W środku oprócz tabelek na poszczególne dni tygodnia, można znaleźć instrukcję jak korzystać z takiego szkolnika. Warto też zwrócić uwagę na strony z tzw. odrabiankami, gdzie można zapisać zadania domowe z danego przedmiotu oraz datę oddania ich nauczycielowi. A to jeszcze nie wszystko! Znalazły się tam również krótkie biografie inspirujących kobiet tj. Virginia Wolf czy Iga Świątek. Tak naprawdę żeby poznać wszystkie sekrety planera, trzeba mieć go w rękach. Polecam go szczególnie dziewczynkom, które kochają Emi.

Współpraca recenzencka z Grupą Wydawniczą Foksal. 

W dzieciństwie miałam taką małą, tekturową, kwadratową książeczkę pt.: “Sama jem”. Był to jeden z moich ulubionych tytułów, który mama czytała mi przed snem, dlatego też kiedy dostałam propozycję zapoznania się i zrecenzowania najnowszych opowiastek Katarzyny Wierzbickiej, nie wahałam się ani chwili. Po pierwsze dlatego, że uwielbiam pióro autorki, a po drugie format tych lektur przypomniał mi czasy, kiedy sama byłam dzieckiem. 

Jak widać po okładkach (które swoją drogą są naprawdę urocze i przyciągające wzrok), głównymi bohaterami tych trzech bajek są Maciuś i Leon – smocze rodzeństwo. Oboje przeżywają różne, sytuacje życiowe jak chociażby kłótnię o zabawkę, chęć pójścia na plac zabaw zamiast do sklepu, wspólne czytanie itp. Każda z tych opowieści kończy się w pozytywny sposób, mimo że wcześniej u bohaterów występowały negatywne emocje takie jak smutek czy złość. Można też wyciągnąć z tych historii pewne lekcje (mnie osobiście bardzo podobała się ta zawarta w “Maciuś i Leon nie chcą się razem bawić”). 

Jeżeli więc w swoim otoczeniu macie dzieci w wieku 1-3, to idealnie się składa, ponieważ te lektury przeznaczone są dla tej grupy wiekowej. Polecam Wam je z całego serca. Naprawdę warto się nimi zainteresować.  

Współpraca recenzencka z autorką oraz Wydawnictwem Zielona Sowa. 

Dzisiaj mam coś dla pasjonatów historii – książkę o najbardziej wyniszczającej epidemii, jaką była Czarna Śmierć. I od razu Wam powiem, że między mną a tym tytułem nie zaiskrzyło. Nie dlatego, że został on źle napisany, tylko dlatego, że ogólnie nie przepadam za reportażami. Owszem, czasem znajdzie się taki, który bardzo mi się spodoba, jednak jest to rzadkością. 

“Dżuma. Czarna śmierć” autorstwa Johna Kelly’ego opisuje historię tej choroby od jej pierwszych odnotowanych przypadków. Pisarz pokazał jak wyglądał świat podczas epidemii i tuż po nich. Często też cytował różnych kronikarzy oraz przytaczał słowa osób, badających dzieje tej zarazy. W sumie nie wiedziałam, że o tą katastrofę obwiniano żydów, o czym autor również informował w swojej książce. Było nawet kilka takich momentów, które czytałam z zaciekawieniem, jednak pozostałą część lektury traktowałam trochę jak podręcznik. 

Tak jak już wspominałam, nie jest to zła książka i być może osoby czytające ten konkretny gatunek, albo chociaż interesujące się historią będą czerpać przyjemność z studiowania tytułu. Mnie niestety trochę on wymęczył.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Filia.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam tytuł i opis książki pt.: “Śledztwo panny Cahill” pomyślałam, że to będzie super historia. No bo w końcu mamy młodą kobietę detektyw, która właśnie rozwiązuje zagadkę seryjnego mordercy okrzykniętego mianem Rzeźnika. Dodatkowo jego kolejną ofiarą może być przyjaciółka Fran, więc dziewczyna ma podwójną motywację, żeby złapać tego zwyrodnialca. 

Liczyłam na tę historię i trochę się przeliczyłam, bo dostałam tutaj tak naprawdę powieść obyczajową, gdzie motyw śledztwa to tylko dodatek. Nie zrozumcie mnie źle – lektura nie była zła, ale oczekiwałam czegoś mocniejszego. Miałam też nadzieję na trochę inną relację między główną bohaterką a komisarzem Braggiem, z którym prowadziła dochodzenie.

Książka jest dość prosta, bez jakiegoś większego napięcia. Na plus z pewnością była tożsamość rzeźnika oraz to, że narzeczony Fran nie chciał jej zamknąć w domu, tylko wspierał ją w jej pracy. W naszych czasach to nic niezwykłego, jednak w roku 1902 to raczej było nie do pomyślenia, żeby młoda kobieta była detektywem. Szkoda, że zabrakło tutaj takiego pazura.

Za egzemplarz dziękuję