Po “Kasie i perwersji” przyszła pora na drugą część cyklu, czyli “Nieprzyzwoite przyjemnostki”. Gdy tylko skończyłam pierwszy tom, od razu zabrałam się za jego kontynuację. 

W związku Holly i Creightona zaczyna się robić gorąco. Dziewczyna nie ma zamiaru rezygnować dla niego ze swoich planów i marzeń i pewnego dnia pakuje się i zostawia mu kartkę z pożegnaniem. Czeka na nią trasa koncertowa. Mężczyzna nie przyjmuje tego do wiadomości i rusza za nią. Bardzo chce, aby do niego wróciła. Jednak czy ona też tego chce? 

Miałam wrażenie, że w tej części bohaterów zaczęło łączyć coś więcej niż tylko sprawy łóżkowe. Miło było poczytać, jak tym razem to Creighton wkracza w świat Holly i stara się do niego dopasować. 

W “Nieprzyzwoitych przyjemnostkach” poznajemy kilka osób z muzycznego otoczenia Holly. Bardzo ciekawą postacią jest Vale – autor piosenek, któremu dziewczyna kiedyś wpadła w oko. 

Mam nadzieję, że wkrótce przeczytam także “Wspólne perwersje”, ponieważ jestem ciekawa, czy Holly i Creighton będą mieli swój happy end. Drugą część polecam fanom autorki oraz wszystkim tym, którym podobał się pierwszy tom.

Jak już wspominałam przy okazji kilku innych wpisów, bardzo lubię czytać erotyki i gdy tylko mam taką okazję to zawsze staram się poznawać nowe książki z tego gatunku. Ostatnio miałam możliwość zapoznania się z “Kasą i perwersjami” od Meghan March. 

Tak naprawdę już pierwsze zdanie wzbudziło we mnie zarówno zaciekawienie oraz trochę zażenowanie, jednak lektury nie skreśliłam. Chciałam sprawdzić pióro pisarki i jednocześnie dowiedzieć się jak potoczy się cała historia.

Holly Wix jest początkującą piosenkarką i “dziewczyną” JC Hughesa – gwiazdora muzyki country. Miała ona ocieplić jego wizerunek, a ich “związek” miał trwać jedynie rok. Niestety jak to w życiu plany się zmieniły, a Holly nie chciała się zgodzić na dalszą współpracę z tym mężczyzną. Pewnego dnia na jej drodze pojawił się Creighton Karas – obrzydliwie bogaty i arogancki miliarder, który wywraca jej świat do góry nogami… 

O dziwo żaden z  bohaterów mnie nie drażnił. Lubiłam Holly, za to, że wiedziała czego chciała od życia i zrobiłaby wszystko, aby to osiągnąć. Creighton za to był arogancki i dominujący, jednak w pewnych momentach widać było jego dobre serce. 

Warto wspomnieć, że w książce jest dość dużo seksu. Jak dla mnie trochę za dużo, więc tak naprawdę był to jedyny jej minus. Mimo wszystko wciągnęłam się w opisaną historię, a jej zakończenie pozostawiło u mnie lekki niedosyt… 

Jeżeli nie przeszkadza Wam duża ilość scen łóżkowych i także jak ja macie czasem ochotę na niezobowiązującą lekturę, to polecam zapoznać się z “Kasą i perwersjami”.

 

Jakiś czas temu zapoznałam się z serią książek autorstwa Nory Roberts, opowiadających o siostrach Calhoun. Później wzięłam się za kolejny cykl autorki, tym razem o rodzeństwie MacGregorów. Historię Sereny oraz Caine’a już opisywałam, a więc teraz przyszła pora, aby podzielić się wrażeniami z powieści pt.: “Alan”. 

Tytułowy bohater podczas pewnego przyjęcia spotyka kobietę swojego życia. W Shelby Campbell zakochał się już od pierwszego wejrzenia. Niestety dziewczyna przez pewien czas opierała się jego urokowi. Kiedy w końcu udało mu się ją w sobie rozkochać i poprosić o rękę – odmówiła. Skąd taka decyzja? I co ma wspólnego z tym jej zmarły ojciec? 

Bardzo lubiłam Shelby. Jest bohaterką, która jak kocha, to całym sercem, a w pewnych sytuacjach potrafi pokazać pazurki. Warto wspomnieć, że zajmuje się wyrobem glinianych naczyń. U Alana podobało mi się w jaki sposób starał się zdobyć dziewczynę, pomimo jej uporczywej odmowy. 

“Alan” jest najobszerniejszą pozycją z całego cyklu o MacGregorach i niestety trochę mi się dłużył podczas czytania. Mimo wszystko bardzo się cieszę, że mogłam się z nim zapoznać. 

Całą serię powinno się czytać w kolejności powstania, żeby nie umknęły pewne wydarzenia. Lekturę tą polecam osobom, które chciałyby czasem zagłębić się w niewymagającej historii, oraz wszystkim fanom Nory Roberts.

Za egzemplarz dziękuję

Znacie może książki, w jakiś sposób podejmujące wątek kosmosu? Przyznam, że nie kojarzę za wiele takich lektur. Po chwili namysłu mogłabym jednak tutaj wskazać chociażby “Kosmoliski” autorstwa Marka Marcinowskiego oraz “Illuminae” napisane przez Amie Kaufman oraz Jay’a Kristoff’a. Dzięki uprzejmości Kingi Kurys, do tego grona mogę zaliczyć jeszcze jedną pozycję, którą jest “Mechanika międzyplanetarna”. 

“Mechanika Międzyplanetarna to utrzymany w kosmicznej metaforyce projekt poruszający problematykę egzystencjalną i filozoficzną. Czy życie w przestrzeni pozaziemskiej jest łatwiejsze od życia na Ziemi i czy kosmos naprawdę pachnie jak spalone tosty i waniliowy shake? MM to zbiór wywiadów przeprowadzonych z 44 postaciami. Spójrz na Wszechświat z perspektywy odmiennych osobowości. Wszyscy jesteśmy częścią Mechaniki Międzyplanetarnej. Nocne niebo pełne jest cudów. Tworzysz konstelacje podczas gdy obce galaktyki kapią z Twoich ust. Mgławice tańczą po skórze a cząsteczki Słońca chowają się pod piegami spoczywającymi na Twoich ramionach. Gwiazdy gromadzą się pod Twoimi powiekami, wdychasz gwiezdny pył. Składasz się ze wszystkiego co piękne. Nosisz w sobie cały Wszechświat. Północ. Błyszcząca, wirująca dyskoteka. Czy to nie jest idealny moment, by zacząć wszystko od nowa?” *

*opis pochodzi od wydawcy

Przyznam, że na początku przeraziłam się ilością stron, które pokazał mi czytnik, jednak na szczęście okazało się, że książka jest lekka i przyjemna w odbiorze. Przyjmuje ona ciekawą formę pewnego rodzaju rozmów – wywiadów i niestety przez kilka pierwszych nie mogłam wczuć się w klimat. Na szczęście później ten problem minął i w pełni cieszyłam się lekturą. 

Wśród przykładowych pytań które autorka zadała swoim rozmówcom były między innymi co daje im szczęście, kim są, a także jak wyglądałaby ich planeta, gdyby mogli takową mieć. Miło było poczytać ich odpowiedzi i muszę przyznać, że na kilku z planet mogłabym zamieszkać. 

Nie żałuję czasu spędzonego z tą książką. Jeżeli ktoś lubi wywiady i w pewnym stopniu interesuje się kosmosem, albo ma też ochotę na coś z wątkiem filozoficznym, to polecam zapoznać się z “Mechaniką międzyplanetarną”.

 

Podczas zeszłorocznych Targów Książki w Krakowie udało mi się spotkać Katarzynę Wierzbicką. Możecie ją kojarzyć z bloga “Madka Roku” oraz z takich lektur jak “Duże troski małych zwierzątek” czy “Tajne przez magiczne”. Dlaczego o tym wspominam? Ponieważ w dzisiejszym poście chciałabym podzielić się z Wami moją opinią o tej drugiej pozycji. 

Agata przechodzi właśnie rewolucję w swoim życiu. Zamienia pracę w wydawnictwie na stanowisko woźnej w przedszkolu. Dzieci jak to dzieci, mają czasem różne dziwne pomysły. Jednak co by było, gdyby przy okazji miały jeszcze osobliwe umiejętności? Dodatkowo pewnego dnia w przedszkolu pojawia się osoba, która wywraca świat kobiety do góry nogami… 

 

Tak naprawdę już pierwsza strona dość mocno mnie zaskoczyła i nie ukrywam, że byłam bardzo ciekawa tego, jak skończy się cała historia. Czekałam na tę książkę i cieszę się, że mogłam ją przeczytać.

Co do samych bohaterów, to najbardziej polubiłam ojca głównej bohaterki oraz tajemniczego Dawida. Natomiast Agata była dla mnie neutralna prawie do końca książki. Zastanawiam się, jak te wszystkie wydarzenia na nią wpłyną i co się zmieni w jej zachowaniu. Bardzo ciekawym dodatkiem są też pojawiające się w lekturze demony. 

Z tego co wiem, jeszcze w tym roku pojawi się drugi tom, którego już nie mogę się doczekać. Jeżeli lubicie powieści traktujące o zjawiskach paranormalnych, to gorąco zachęcam do zapoznania się z “Tajne przez magiczne”.