Proszę Państwa, oto w końcu dojechaliśmy w Sudety. Zanim jednak dotrzemy do hotelu Aurora to chwilę będziemy musieli się przespacerować, także proszę o zabranie ze sobą bagaży. Wszyscy gotowi? Świetnie. Podczas wędrówki wspomnę co nieco o historii osób tam pracujących. O samym przybytku – mam nadzieję  – opowie nam sam właściciel. Przy okazji, bardzo proszę o założenie pełnych butów, a nie klapków czy obcasów. 

Zakwaterowano nas dzięki Emilii Teofili Nowak, która zna Antoninę – menadżerkę pensjonatu. Udało im się znaleźć dla nas wolne pokoje, za co jestem im niezwykle wdzięczna. Tosia przyjechała tu w lecie wraz z przyjaciółką Grażyną, aby zająć się popadającym w ruinę hotelem, którego właściciel zachorował. Jak się okazało dziewczyna ma niezwykły dar do marketingu, a także do zarządzania zespołem. Jeżeli się uda, poproszę ją, aby trochę o tym opowiedziała. 

Z tego co mówiła Emilia, podczas pobytu tutaj Antosia zaczęła się zmieniać i pokonywać swoje słabości, a także zaczęła stawiać granice i oddalać się od toksycznych osób. Musicie Państwo przyznać, że jest to naprawdę inspirujące. Co do atrakcji oferowanych przez hotel, to będziemy mieli okazję uczestniczyć w kilku spotkaniach autorskich, jednak nazwiska póki co pozostawię w tajemnicy. 

Jesteśmy już na miejscu także proszę spocząć i do zobaczenia wieczorem. W naszą stronę zmierza już Pani menadżer. Mam nadzieję, że się z nią polubicie. Jeszcze jedno. Emilia prosiła, aby przekazać, żeby nie drażnić w żaden sposób Pani Grażyny, która ma naprawdę ciężki charakter. W holu możecie zobaczyć jednego z pisarzy, z którymi będziecie mogli porozmawiać. Pasjonuje się podróżami i jest naprawdę przyjacielski i otwarty.

 

Mam nadzieję, że podoba się Państwu wycieczka. Aktualnie kierujemy się do Hotelu Aurora. Będziemy jednak mieli przystanek w miasteczku położonym między Solis a Atlantą. Chciałabym porozmawiać z Poppy i Casteelem, na temat tego, co aktualnie dzieje się w ich świecie. Nie będzie to jednak łatwe zważywszy na to, że wokół grasują Kraveni, a dodatkowo może wybuchnąć wojna. 

U bohaterów dzieje się naprawdę dużo. Cieszę się, że Poppy rozwija swój dar i nie straciła swojego charakterku, który w bardzo widoczny sposób pociąga Casteela. O nim zresztą też się co nieco dowiedziałam. Muszę powiedzieć jedno – jak na swój wiek trzyma się naprawdę dobrze. Co więcej, nie zmienił się odkąd go ostatni raz widziałam. Dalej uwielbia denerwować dziewczynę, chociaż uczucie rodzące się między tą dwójką jest naprawdę skomplikowane. No i mężczyzna czasem miewa brudne myśli o tym, co mógłby robić z Poppy…

Dodatkowo wzbogaciłam swoją wiedzę na temat różnego rodzaju ras, które żyją bądź też istniały jakiś czas temu. Niestety musiałam wyjść w kulminacyjnym momencie…mam nadzieję, że wkrótce uda mi się skontaktować z Jennifer L. Armentrout (kobieta spisuje ich historię), żeby dowiedzieć się, jak skończy się ich opowieść.

Przepraszam, że nie było zbiorowej wycieczki, ale wolałam oszczędzić Państwu niektórych drastycznych wydarzeń. Na razie muszę odpocząć i poczekać, aż zejdzie ze mnie cała adrenalina. Jeżeli jednak chcielibyście Państwo sami przeżyć tę przygodę na własną rękę, mimo czyhających tam niebezpieczeństw, to z całego serca polecam. Taki “wypad” jest tylko i wyłącznie dla osób DOROSŁYCH.

 

Dziś mamy zaplanowane spotkanie z Danielem MacGregorem, seniorem szkockiego rodu mającego zatargi… Z tego co widzę, to mimo wieku wciąż jesteś energicznym i głośnym staruszkiem. W takim razie zapraszam na scenę. 

Mężczyzna zgodził się opowiedzieć o swojej młodości, kiedy to udało mu się dorobić ogromnej fortuny, a przy okazji zdradzi tajemnicę, w jaki sposób przekonał do siebie swoją żonę… Z tego co mi wiadomo, to na początku ich znajomość była bardzo burzliwa. Anna podpowiada, że Daniel zachowywał się wtedy jak samolubny arogant, a ona w pewnym kwestiach za żadne skarby świata nie chciała mu ustąpić… Ich historia miłosna na swój sposób jest naprawdę urocza. 

Być może część z Państwa zna już ich dzieci – Serenę, prowadzącą wraz z mężem kasyno, piastującego dość wysoką funkcję Alana, albo Caine’a, będącego prawnikiem. Dobrze, dobrze Danielu, oddaję Ci już głos. 

Niestety mam złą wiadomość. Właśnie dzwoniła do mnie Nora Roberts, która zajmuje się opracowywaniem kroniki rodów MacGregorów z wiadomością, że nasz prelegent miał poważny wypadek i teraz walczy o życie w szpitalu. Mam nadzieję, że wszystko się dobrze skończy…

 

Dziś nie zwiedzamy odległych zakątków ani baśniowych krain. W ten piękny, może nieco zachmurzony dzień zawitamy do tętniącej życiem Warszawy, a dokładniej wybierzemy się na Zamek Królewski. Być może część z Państwa wie, że znajdują się w nim dwa obrazy Rembrandta van Rijna – “Dziewczyna w ramie obrazu” i “Uczony przy pulpicie”. 

Gerdien Verschoor, autorka książki “Dziewczyna i uczony. Historia dwóch Rembrandtów z kolekcji Karoliny Lanckorońskiej” zgodziła się zostać naszą przewodniczką i pokrótce opowiedzieć o tym, jak te dwa dzieła znalazły się w Polsce. Warto tutaj przy okazji wspomnieć, że Gerdien to holenderska pisarka i historyk sztuki. Co ciekawe, skończyła studia w Lejdzie i Krakowie, a doktoryzowała się u profesora Piotra Piotrowskiego, w Instytucie PAN w Warszawie. To taka mała ciekawostka. A teraz zapraszam do towarzyszenia nam podczas tej podróży. 

yślę, że była to całkiem interesująca wycieczka, a postać Karoliny Lanckorońskiej będzie znana szerszej publiczności. W końcu to właśnie dzięki niej te wspaniałe obrazy mogły trafić do zbiorów Zamku Królewskiego. Wyłapali Państwo, że należały one wcześniej do Stanisława Augusta Poniatowskiego? To cieszę się, że ta informacja nikomu nie umknęła. Muszę przyznać, że naprawdę podziwiam Panią Karolinę, która przeżyła istne piekło podczas II wojny światowej, ale nawet wtedy mogła liczyć na wsparcie najbliższych… 

Przepraszam, rozpędziłam się. Jeżeli chcielibyście poznać pełną historię tej niesamowitej kobiety, a także dokładniejszą odpowiedź na pytanie, co działo się z dziełami Rembrandta na przestrzeni ponad 300 lat, to gorąco zachęcam do sięgnięcia po “Dziewczyna i uczony. Historia dwóch Rembrandtów z kolekcji Karoliny Lanckorońskiej”.

Bardzo bym prosiła o ciszę! Dziękuję. Książkowa Agencja Podróżnicza oprócz samych podróży, oczywiście zapewnia również spotkania z ciekawymi postaciami. Dziś gościmy Lottie Brooks, która opowie trochę o tym, jak to jest mieć jedenaście lat i dziewięć miesięcy. Następne spotkanie odbędzie się z Danielem MacGregorem. 

Wróćmy zatem do bohaterki dzisiejszego wystąpienia. Jak już wspomniałam, Lottie ma prawie dwanaście lat i młodszego brata, a jej najlepsza przyjaciółka się wyprowadziła. Jednym słowem mówiąc – KATASTROFA… Słucham? Mogłabyś powtórzyć? Dziewczyna poprosiła aby wspomnieć, że dodatkowo wybiera się do nowej szkoły, gdzie nikogo nie zna. KATASTROFA DO KWADRATU. Jednak nastolatka znajduje idealne rozwiązanie swojego problemu – zaczyna pisać pamiętnik. Mam nadzieję, że dzisiejsze przemówienie zainspiruje niektórych z Was do przelewania swoich myśli na papier. 

Muszę przyznać, że podczas naszej rozmowy zrobiła na mnie ogromne wrażenie, dlatego też zaprosiłam ją, aby mogła podzielić się z nami swoją historią, a także cenną lekcją życia, którą całkiem niedawno odebrała. Myślę, że to całkiem inspirująca, czasem nawet zabawna opowieść. Kto wie, być może część dziewczyn nawet utożsami się z bohaterką. 

Nie przedłużając, zostawiam Państwa razem z Lottie i jej wystąpieniem. A jeżeli ktoś chciałby poznać bohaterkę bliżej, lub też nie dał rady dotrzeć na nasze spotkanie to wiem, że Katie Kirby pomogła bohaterce z wydaniem jej pamiętnika.

 

Ostatnio dostałam sporo pytań o to, czy lubię kolorować mandale. Tak, owszem, to jedno z moich ulubionych zajęć, głównie dlatego, że satysfakcjonuje mnie zamalowywanie każdego kolejnego elementu, a potem podziwiania tego, co udało mi się stworzyć. Dodatkowo też często mnie to uspokaja i na moment zapominam o całym świecie. Mam w domu kilka takich malowanek, jednak obecnie korzystam z tych, które zawarte są w “Dzienniku dobrostanu”. 

Czym on jest? To zbiór kolorowanek antystresowych, przeplatanych ciekawymi i inspirującymi cytatami, miejscami na notatki (osobiście zapisuję w nich różne pomysły na posty czy filmiki na Tik Toka) oraz krótkimi zadaniami. W środku są nawet opisane ćwiczenia relaksacyjne. Dodatkowo jego format jest bardzo poręczny i nie zajmuje dużo miejsca, co jest dla mnie dużym komfortem podczas podróży. Plusem jest też to, że na początku znajduje się spis telefonów zaufania, pod którymi można znaleźć pomoc, jeśli takiej się potrzebuje. 

Całość utrzymana jest w ładnych kolorach, które od razu przyciągają wzrok. Sama okładka wygląda bardzo uroczo i muszę przyznać, że jestem w niej zakochana. Myślę, że ten dziennik będzie mi służyć jeszcze przez jakiś czas. Jeżeli ktoś szuka podręcznego zeszytu, który mieści się do torebki, a także w którym może zapisać swoje przemyślenia lub pilne rzeczy do zrobienia, to polecam sprawdzić ten tytuł i zadecydować, czy będzie Wam on odpowiadać.

Dobrze, dobrze, już spokój, proszę o ciszę. Dziękuję. Tak jak obiecałam ostatnio, teraz przedstawię książkę przeznaczoną dla osób w wieku 6-8 lat. Niedawno na rynku pojawił się “Trening superkreatywności dla dzieci”, a jego autorkami są Paulina Mechło oraz Olga Geppert.

Bohaterami występującymi w tej Innobajce są Móżdżynka, jej brat Móżdżek oraz ich przyjaciółka Kiki. Cała trójka uwielbia zagadki i gry umysłowe, a najbardziej kochają wymyślać nowe wynalazki. Teraz celują w stworzenie Maszyny do Wszystkiego, a do pomocy w tym przedsięwzięciu zapraszają właśnie najmłodszych. 

Oprócz krótkiej historii, dzieci wraz z dorosłymi znajdą też 89 różnych zadań, takich jak chociażby narysowanie myślącego neurona czy wyobrażenie sobie, jak wyglądałaby zielona owca, mieszkająca pod wodą. Dodatkowym ciekawym elementem jest Quizabawa, dzięki której można sprawdzić, jakim jest się typem innowatora. Tak, sama również wypełniłam ten test i muszę przyznać że jak najbardziej zgadzam się z wynikiem. Na plus jest również to, że zostały wyjaśnione poszczególne terminy występujące w opowieści (np. co to jest neuron). 

Myślę, że jest to świetne zajęcie na deszczowy dzień, wymagające od dzieci przede wszystkim właśnie kreatywnego myślenia. Jeżeli któryś z rodziców chciałby zapoznać się z tym tytułem i sprawdzić, czy jego malec byłby nim zainteresowany, to serdecznie do tego zachęcam.