Recenzje przedpremierowe i premierowe

Ciąg dalszy poszerzania horyzontów czytelniczych. Tym razem przyszła pora na thrillery. Ostatnio miałam okazję przeczytać “Echo mana” Sam Holland, a dzięki uprzejmości wydawnictwa Muza, w moje ręce wpadł “Ostatni dzień” Luanne Rice. 

To miał być kolejny spokojny dzień w Black Hall. Niestety całym miasteczkiem wstrząsnęła okropna wiadomość – odnaleziono zwłoki Beth Lathrop wraz z jej nienarodzonym dzieckiem. Podejrzenia padają na męża kobiety, jednak ma on mocne alibi. Siostra denatki – Kate, wraz z detektywem Raidem próbują odnaleźć mordercę ale nie okazuje się to proste… 

Powieść ta wciągnęła mnie bez reszty. Mimo że nie lubiłam dwóch bohaterów a gdy się pojawiali, miałam ochotę odłożyć książkę i do niej nie wracać, to jednak byłam ciekawa, kto dokonał tej zbrodni. Podczas czytania odniosłam wrażenie, że całe śledztwo zostało opisane w sposób dość ogólny, jednak wcale mi to nie przeszkadzało. 

Najbardziej ze wszystkich postaci, swoim zachowaniem i całą postawą drażniła mnie Nicole. W ogóle jej nie wierzyłam, kiedy mówiła, że jest jej przykro, dodatkowo uważałam ją za osobę naiwną. Nie przepadałam też za mężem Beth, ponieważ miał paskudny charakter. 

Tak jak zazwyczaj czytając thrillery nie starałam się odgadnąć, kto jest mordercą, tylko płynęłam razem z historią. Polecam zapoznać się z tym tytułem osobom, które nie czytają na co dzień tego typu literatury (chociaż dla mnie był to bardziej kryminał).

Lubicie czytać poradniki? Przyznam, że czasem zdarzało mi się po nie sięgać. Zazwyczaj były one skierowane do starszych osób, jednak dzięki uprzejmości wydawnictwa You&Ya mogłam zapoznać się z książką tym razem adresowaną do młodzieży. Mowa tutaj o “Dlaczego szkoła Cię wkurza i jak ją przetrwać” autorstwa Mikołaja Marceli. 

Książka została podzielona na pięć rozdziałów, w których poruszono takie zagadnienia jak na przykład planowanie nauki czy to, jak sen i odżywianie wpływają na zdolność uczenia się. Znajdziemy tu też opisy różnego rodzaju technik mających pomóc w zapamiętywaniu wiadomości poznanych w szkole i poza nią oraz ciekawe linki m.in do kanałów na YouTube, które mogą pomóc w lekcjach. 

Przyznam, że większość z tych technik sama stosowałam gdy uczęszczałam do szkoły – często uczyłam się chodząc po domu i powtarzając materiał na głos, a na niektóre lekcje z historii przyswajałam wiedzę słuchając np. Traperów znad Wisły. 

Myślę, że jest to całkiem przydatny poradnik. Napisany on został prostym językiem, dzięki czemu można łatwo zrozumieć zawarte w nim informacje. Gdyby któryś z moich braci był młodszy, z chęcią bym mu taki kupiła. Zachęcam, aby samemu sprawdzić, czy “Dlaczego szkoła Cię wkurza i jak ją przetrwać” przypadnie Wam do gustu.

Nowy rok, nowe książki, nowe recenzje. 2021 zakończyłam wpisem dotyczącym lektury pt: “Rezonans czasu” autorstwa Anny Partyki – Judge. Natomiast 2022 rozpoczynam od oceny powieści zagranicznej autorki Jennifer L. Armentrout, jaką jest “Krew i popiół” – czyli jedna z głośniejszych premier stycznia. 

Poppy jest Panną, która posiada pewien szczególny dar, przez co żyje odizolowana od społeczeństwa. Rozmawiać może jedynie z kilkoma osobami, przy których nie musi ukrywać twarzy za welonem. Jej życie składa się w większości z zakazów, które dziewczyna i tak łamie przy każdej możliwej okazji. Pewnego dnia cały znany jej świat lega w gruzach. Upadłe przed wiekami królestwo powraca, aby odebrać to, co mu zabrano. Komu Poppy może ufać? I co jest kłamstwem, a co prawdą?

Główną bohaterkę polubiłam za to, że mimo narzuconej jej roli, pozostawała sobą i nie dawała się nikomu złamać. Czasem nie rozumiałam jej zachowania, bowiem pomimo tego, iż była świadoma, że robi jakąś głupotę to i tak ją popełniała. Co do Hawke’a, to według mnie jest dobrze wykreowanym bohaterem, dodatkowo ma u mnie plusa za swoją szczerość. W omawianej powieści wystąpiły też dwie postaci, których wręcz z całego serca nie znosiłam i szczerze życzyłam im, aby ich poduszka zawsze była ciepła z obu stron.

Tak naprawdę to nie nastawiałam się jakoś bardzo, że historia ta będzie arcydziełem, które rzuci mnie na kolana. Po pierwszym rozdziale nawet pomyślałam, że się nie polubię z tą książką jednakże im bardziej zagłębiałam się w lekturę, to tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że mimo wszystko mi się ona podoba. Romans przeplata się tu z akcją, jest też kilka scen osiemnaście plus, ale nie są opisane w bardzo wulgarny sposób. 

Z tego co mi wiadomo to zdania na temat książki “Krew i popiół” są mocno podzielone. Z pewnością będę czekać na kolejny tom, a Was zachęcam do sięgnięcia i samodzielnego sprawdzenia, czy powieść ta przypadnie wam do gustu. 

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu You&Ya

 

Ostatni tydzień upłynął mi pod znakiem różnych wyjazdów – głównie z powodu Międzynarodowych Targów Książki w Krakowie. Kiedy jednak w końcu wróciłam do domu, czekała tam na mnie niespodzianka, w postaci powieści autorstwa Anny Bichalskiej pt.: “Kufer tajemnic”, który swoją premierę ma 20.10.2021 roku. 

Magda – główna bohaterka, znajduje na strychu stary kufer, należący do tajemniczej dziewczyny imieniem Stefania, która pewnego dnia  zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Kobieta postanawia odkryć co się z nią stało i kim ona tak naprawdę była. Tak się składa, że wraz z córką wyjeżdżają do miejscowości, w której być może znajdzie kolejne ślady obecności dziewczyny. Jednak czy aby na pewno jest gotowa, by poznać prawdę? I co łączyło Stefanię z jej rodziną?

Postaci występujących w książce było ponad dziesięć. Mimo że większość z nich to kreacje drugoplanowe, to niestety trochę się pogubiłam w ich powiązaniach rodzinnych, przez co skupiłam się tylko i wyłącznie na najbliższych bohaterki. 

Narracja w lekturze prowadzona jest z perspektywy pierwszo oraz trzecioosobowej, a akcja rozgrywa się w przeszłości i w teraźniejszości. Takie przeskoki czasowe, od razu skojarzyły mi się z inną książką, napisaną przez zagraniczną autorkę Sarah Penner. Mam na myśli tutaj “Zaginioną aptekę”. W obu występuje motyw tajemnicy i na tym podobieństwa się kończą. 

Było to moje pierwsze spotkanie z Panią Anną, które okazało się naprawdę udane. “Kufer tajemnic” czytałam z zapartym tchem, niecierpliwie czekając na rozwiązanie tajemnicy Stefanii i jej skrzynki. Przyznam, że przy tej lekturze starałam się odgadnąć, jak to wszystko się skończy, jednak niezbyt mi się to udało. Pomimo tego, że podczas jednej ze scen poczułam lekki niedosyt, to nie wpłynęło to za bardzo na moją opinię dotyczącą książki. Polecam ją szczególnie tym osobom, które lubią powieści obyczajowe z wątkiem tajemnicy. 

Za egzemplarz dziękuję

 

Jakiś czas temu miałam okazję recenzować trzy książki autorstwa Miry Białkowskiej. Samą autorkę spotkałam podczas pobytu na Warszawskich Targach Książki w 2019 roku. Dlaczego o tym wspominam? Ponieważ to właśnie dziś, 1 października ma miejsce premiera dwóch najnowszych powieści Pani Miry jakimi są “Moja przyjaciółka Perypetia 1” oraz “Moja przyjaciółka Perypetia 2”. W poniższym wpisie chciałabym powiedzieć Wam coś więcej o pierwszej części. 

Magda ma uporządkowane życie, wspaniałych sąsiadów, piękny dom i kochającego męża. Można by nawet powiedzieć, że żyje jak przysłowiowy pączek w maśle. Do czasu. Pewnego dnia wszystko jej się sypie i to naprawdę dość porządnie. Skopana przez życie kobieta odnajduje wsparcie w osobach, których by o to nigdy nie podejrzewała. Dodatkowo na jaw wychodzi pewna tajemnica…

Warto wspomnieć, że w powieści występuje kilkoro bohaterów, a cała narracja jest prowadzona z różnych punktów widzenia, dzięki czemu znamy myśli i uczucia poszczególnych postaci. Dodatkowo bohaterów nie jest na tyle dużo, aby nie zapamiętać ich imion. Nie występuje tutaj żadna postać, której bym nie lubiła z całego serca, ani też żadna taka, która by mnie mocno nie irytowała.  

Wykreowana przez autorkę opowieść jest naprawdę dość ciekawa, a dodatkowym plusem jest wprowadzenie do niej wątku pewnej tajemnicy, która zmienia życie głównej bohaterki o sto osiemdziesiąt stopni. Podczas czytania zaczęłam się zastanawiać, jak ja bym zareagowała na jej miejscu na taką informację. 

Jest to książka idealna na jesienny wieczór, w dużej mierze pokazująca prawdę, jaka jest zawarta w powiedzeniu, że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie. Jeżeli ktoś szuka niezobowiązującej lektury, lub też jest fanem pióra autorki, to polecam zapoznać się z “Moją przyjaciółką Perypetią 1”. 

Za egzemplarz dziękuję

 

Sądzę iż około 1% wszystkich książek w mojej biblioteczce stanowią zbiory opowiadań. Nie ma ich tam zbyt wiele ponieważ ogólnie rzadko sięgam po taką formę literatury. 

Niemniej jednak, w ostatnim czasie bardzo często zagłębiałam się w obyczajówki, dlatego też miłą odskocznią od nich były “Kamyki przeznaczenia” autorstwa Joanny Baran, które swoją premierę mają 3.09.2021 roku. 

“Czasami wystarczy otworzyć serce na otaczający nas świat i sprawić, żeby dobro wróciło ze zdwojoną siłą – tak jak to stało się w przypadku pani Ewy. Można też próbować oszukać przeznaczenie i przekonać się, że jednak nie da się go oszukać – jak to stało się w przypadku dwóch przyjaciół – Ponuraka i Wesołka. Dzięki perypetiom bohatera z rezerwowej ławki, który z braku laku trafił do historii pewnej poszukującej autorki, można odkryć, że na każdego czeka własny kawałek nieba na ziemi. A historia pewnej zakochanej czarownicy pokazuje, że nie wszystko złoto co się świeci, nie każdy książę zasługuje na prawdziwą miłość, a życie potrafi zaskakiwać.” *

*opis pochodzi ze strony wydawcy

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. W 2018 roku, gdzieś pod koniec października, miałam okazję recenzować jedną z jej powieści. Padło na “Opowieści Wasyla Sybiraka i innych kotów” z jednego, prostego powodu. Uwielbiam koty i wszystko to, co jest z nimi związane. 

“Kamyki przeznaczenia” są zbiorem opowiadań i mam wśród tych historii swojego faworyta. Nie zrozumcie mnie źle – każde warte jest przeczytania, w każdym można znaleźć morał, jednak moje serce wyjątkowo skradły “Perypetie bohatera z rezerwowej ławki”.

Książkę można przeczytać w zaledwie jeden wieczór – nie jest ona długa. Historie w niej zawarte, skierowane są głównie do młodszego odbiorcy około 12 lat i więcej, chociaż być może przypadnie do gustu także komuś dorosłemu. Warto wspomnieć, że występują tu obrazki.

Więc jeżeli szukacie ciekawej pozycji, dla młodszego czytelnika, to polecam zainteresować się tym tytułem. 

Za egzemplarz dziękuję