Dziś wyjątkowo ja zwołałam spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Chciałabym Państwu pokazać dwie powieści z serii “Granice Ziemi” autorstwa Iwony Gajdy. Są to “Bezimienni” oraz “Niedotykalni”. Obie są bardzo krótkie i da się je przeczytać w zaledwie jeden dzień.

W “Bezimiennych” razem z Neo i jego przyjaciółmi wyruszamy do Meksyku, gdzie poznajemy niektóre zwyczaje mieszkańców (na przykład Dia De Los Muertos czy też Quinceañera). Niestety chłopak w pewnym momencie zostaje uprowadzony przez gang narkotykowy. W książce opisany jest również drugi wymiar gdzie “byty astralne” strzegą porządku na Ziemi. Tamtejszym bohaterem jest Neo – duch, który dostał za zadanie zlikwidowanie Rubonu, zagrażającego życiu ludzi.

Kontynuację tej historii możecie znaleźć w “Niedotykalnych”. Tym razem udajemy się do Indii, gdzie Neo pomaga w odnalezieniu pewnego mężczyzny, przy okazji próbując otrząsnąć się po niedawnych wydarzeniach. Natomiast jego bytowy odpowiednik rozgryza Rubon od środka. Muszę przyznać, że w tej części najbardziej zainteresowała mnie ta sfera duchowa, ponieważ bohater spotkał się tam z naprawdę interesującą jednostką…

Lubię czytać te książki ze względu na to, że zawarte są w nich różne informacje na temat miejsc, w których aktualnie znajdują się protagoniści. Dodatkowo fabuły obu tytułów zmuszają do przemyśleń o otaczającym nas świecie. 

 

Dojechaliśmy w końcu na miejsce. Z tego co widzę, czeka już na nas Marcin Szumowski wraz z Kazimierzem Nóżką. Obaj mężczyźni zabiorą nas w fascynujący świat Bieszczad. Poznamy również nadleśniczego Wojciecha Głuszko, z którym wyruszymy na szczyt Manyłowej. Niestety historia tego miejsca nie należy do szczęśliwych, jednak warto ją znać i wyciągnąć z niej pewne wnioski. 

Oprócz wyprawy w góry, Panowie podzielą się z nami różnymi ciekawostkami na temat flory i fauny, pokażą różne okazy grzybów i kwiatów. Osobiście nie mogę się doczekać, aż zobaczymy “palce umarlaka”. Chciałabym też usłyszeć coś więcej o Sikorkach Modrych. Posłuchamy też wiele ciekawych historii – chociażby tę o sowie z duszą muzyka czy też o zającu, który znalazł się pewnego dnia w jednym z Warszawskich mieszkań. 

Ale ale, mogłabym tutaj tak stać i streścić cały plan wycieczki, a nie po to tutaj przyjechaliśmy. Z pewnością mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że ten spacer był zarówno interesujący, jak i edukacyjny. Mam nadzieję, że teraz inaczej spojrzą Państwo na Bieszczady. I małe pytanie na koniec. Kto pamięta, dlaczego bociany mają białe nogi? Nasz przewodnik o tym wspominał.

Dziś chwilowy odpoczynek w hotelu Grand Hotel Granit. Następnie udamy się w Bieszczady, gdzie spotkamy się z naszym przewodnikiem – Marcinem Szumowskim. Mężczyzna pokaże nam tamtejsze rejony. Tyle z ogłoszeń na najbliższy czas. 

Musicie Państwo wiedzieć, że w przybytku przed którym stoimy pracuje Antosia – kobieta, którą mieliśmy okazję poznać w Hotelu Aurora. Nie jest tajemnicą, że to niepozorny romans z prezesem sprawił, że dostała tutaj pracę. Jak się okazało – bardzo ciężką. Została przy tym wciągnięta we wszystkie intrygi i rodzinne dramaty zarządców hotelu. O ile mnie pamięć nie myli, ten pensjonat nadzorują Nowakowie. 

Podczas naszej rozmowy Antosia powiedziała, że niedawno doznała bardzo bolesnej straty. Miałam też wrażenie, że nie potrafiła właściwie ulokować swoich uczuć. Chyba wciąż była nieszczęśliwie zakochana w Antonim…. Muszę niestety przyznać, że ciężko słuchało mi się jej historii. 

Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. Antosia ułożyła plan, który miał wszystko naprawić, a także udało się jej trochę podszkolić w hotelarstwie. Och, w naszą stronę zmierza właśnie konsjerż. Nazywa się Selim i z tego co wiem, jest dość przyjacielski. Nawet na takiego wygląda. A tam gdzieś jest ekipa filmowa, kręcąca nieopodal serial…Być może uda się nawet Państwu poznać jedną z grających w nim aktorek.

Dziś nietypowa prelekcja, ponieważ nie zaprosiłam nikogo do naszego prowizorycznego studia, gdzie odbywały ostatnie spotkania. Właśnie zmierzamy na jedną z konferencji naukowych. Widzę, że przyszło mnóstwo osób, zarówno studentów jak i wykładowców.  Mam nadzieję, że spotkamy tam Olive Smith, która jest doktorantką na uniwersytecie Stanforda. Być może wpadniemy też na postrach tamtejszych studentów, czyli doktora Adama Carlsena. 

Muszę powiedzieć, że naprawdę podziwiam Olive. Ja raczej nigdy nie zdecydowałabym się na studia doktoranckie, jeszcze w szczególności na Wydziale Biologii. Teraz zaczęłam się zastanawiać, czy kobieta w ogóle znajdzie chwilę czasu, aby podzielić się z nami informacją, dlaczego postanowiła się doktoryzować w takim, a nie innym temacie. Tak przy okazji chciałabym dodać, że ona i właśnie Adam zawarli z jakiegoś powodu fikcyjny związek. Przyznaję się bez bicia, jestem ciekawa jak do niego doszło. Podobno miało to coś wspólnego z przyjaciółką Olive…

Niestety z Adamem nie miałam okazji porozmawiać, ale z tego co słyszałam od studentów, jest on mrocznym i bez sercowym wykładowcom. Jest też dość tajemniczy, ale wydaje mi się, że w głębi serca to jednak dobry człowiek…Proszę wybaczyć, ale nie mam pojęcia, dlaczego Olive wyszła z płaczem. Mam dwie teorie na ten temat: ktoś z jej bliskich ucierpiał, lub jakaś osoba sprawiła jej przykrość…