Miesiąc: październik 2022

Powiem Wam, że nie lubię takich sytuacji, kiedy podoba mi się opis i okładka jakiejś książki, natomiast treść wzbudza we mnie mieszane uczucia. Tak właśnie miałam z “The Atlas Six” autorstwa Olivie Blake. 

Pomysł na opowieść był jak dla mnie świetny. Sześć osób otrzymało szansę, aby ubiegać się o wtajemniczenie do Towarzystwa Aleksandryjskiego: Libby, Nico, Reina, Parisa, Tristan i Callum. Każdy z nich posiadał pewną magiczną umiejętność – jedni znali się na fizyce, ktoś potrafił przenikać do podświadomości, a jeszcze inny widział różnego rodzaju iluzje, niedostępne dla pozostałych. Mieli rok aby udowodnić swoją wartość. Haczyk? Oczywiście, że się znalazł. Do Towarzystwa mogło dostać się tylko pięć osób. 

Niestety nie potrafiłam się “wbić” w powieść, przez co trochę mi się ona dłużyła. Jednak końcówka już pochłonęła mnie całkowicie. Co do bohaterów, to jeżeli miałabym ułożyć ich w jakiejś hierarchii, to powiedziałabym, że najbardziej lubiłam Libby i Nicka (dziewczyna była mi bliższa charakterem, za to u niego podobało mi się oddanie przyjacielowi). Za Tristanem generalnie przepadałam, chociaż czasem miałam ochotę go poszturchać, żeby się ogarnął. O Reinie często zapominałam podczas czytania, natomiast Calluma i Parisy nie znosiłam. Ona mnie irytowała swoim zachowaniem i podejmowanymi decyzjami. Co do chłopaka, to miałam wrażenie, że jest taki śliski i niegodny zaufania. W rzeczywistości raczej unikałabym go jak ognia. 

Jak widać tytuł ten ma swoje plusy i minusy. Jeżeli lubicie lektury new adult, gdzie występuje magia, tunele czasoprzestrzenne, rywalizacja i klimaty dark academia, to zachęcam do wyrobienia sobie własnego zdania o “The Atlas Six”.

Współpraca z wydawnictwem You&Ya. 

Dziś opowiem Wam trochę o książce pt.: “Korona ze złoconych kości” autorstwa Jennifer L. Armentrout. Jest to trzecia część serii “Krew i popiół”. Czekałam na swój egzemplarz naprawdę niecierpliwie, a kiedy do mnie dotarł, od razu wzięłam się za czytanie. Mimo że jest “grubaskiem”, to bardzo szybko się go pochłania. Nie żałuję ani minuty spędzonej z tą powieścią i już nie mogę się doczekać kolejnego tomu. 

Co się zmieniło u Poppy i Casteela od ostatniego razu? Naprawdę dużo. Dziewczyna w końcu zaczęła dowiadywać się prawdy o sobie – kim tak naprawdę była i skąd pochodziła. Próbowała także zdobyć jakieś informacje zarówno o losie swojego brata, jak i rodzeństwa Casteela. Jak już jesteśmy przy nim, to przyznam, że uwielbiam to, jak bardzo mężczyzna dba o swoją ukochaną. Jak o tym czytałam, robiło mi się ciepło na sercu. 

W tym tytule dzieje się naprawdę dużo – są sekrety, walki, wartka akcja, sceny łóżkowe…nie nudziłam się na ani jednej stronie. Z góry uprzedzam, że osoby, które nie lubią erotyki w książkach, mogą mieć pewien problem z tą lekturą, ponieważ trochę pikantnych opisów tam jest. Może nie są one bardzo barwne, ale też nie są ubogie w szczegóły. Końcówka powieści natomiast złamała mi serce. Tak więc jeżeli ktoś lubi pióro autorki, to zachęcam do sięgnięcia po tę serię. Naprawdę można przy niej ciekawie spędzić czas.

Współpraca recenzencka z wydawnictwem You&Ya.

Zanim przejdziemy do omawiania “Za kurtyną: Perygeum”, krótko przypomnę losy Leny z poprzedniej części, czyli “Za kurtyną: Apogeum”. Jakiś czas temu dziewczyna wraz z przyjaciółmi poszła na wycieczkę w góry. Przechodząc przez jeden z jaskiniowych tuneli, znalazła się w królestwie Ardiven. Tam o jej serce rywalizowało dwóch kuzynów – Eavan oraz Cedrik. Kiedy już wydawało się, że Lena będzie szczęśliwa u boku jednego z nich, wybuchła wojna. To tak w bardzo wielkim skrócie. Jeżeli jesteście ciekawi całości historii, to zachęcam do sięgnięcia po debiut Laury Savaes. 

A co się działo w “Za kurtyną: Perygeum”? Cóż. Opowieść zaczęła się dokładnie w momencie, w którym zakończyła się poprzednia. Znajdziemy tutaj coraz intensywniejsze walki o terytoria, trochę informacji na temat Kurtyny i tego, jak można się dostać do Ardiven, rozterki sercowe Leny oraz dojrzalszego Cedrika. Dalej jest skłócony ze swoim kuzynem, jednak w trakcie lektury miałam wrażenie, że nie zachowywał się już jak małe dziecko. 

Książkę czyta się naprawdę szybko. Spojrzałam raz, byłam na stronie dwudziestej, spojrzałam po raz drugi i pyk – nagle byłam na sześćdziesiątej czwartej. Tak jak wspominałam, jest trochę akcji, trochę rozterek miłosnych. Były też momenty, które mi się dłużyły, ale również były i takie, przy których zaciskałam nerwowo palce.

Współpraca reklamowa z wydawnictwem You&Ya. 

Przyznam się Wam, że mam lekki problem z serią powieści o rodzinie MacGregorów. Mianowicie odnoszę wrażenie, że wszystkie te historie mają dość podobny schemat. Zmieniają się tylko bohaterowie i sposób, w jaki się oni poznają. Na sześć książek z tego cyklu, tylko dwie mi się podobały – mianowicie był to “Caine” oraz “Daniel”. “Robert” niestety nie podbił mojego serca. 

Fabuła jest naprawdę prosta. Darcy ucieka z miasta od zaborczego narzeczonego. Zaszywa się w kasynie, które po rodzicach przejął Robert. Dopisuje jej szczęście i wygrywa prawie dwa miliony dolarów. Z nadmiaru emocji mdleje w ramiona właściciela przybytku. 

Nie jest to zła książka. Muszę przyznać, że podobała mi się przemiana głównej bohaterki z szarej myszki w pewną siebie, spełniającą swoje marzenia kobietę. Po prostu nie dostarczyła ona mi zbyt wielu emocji. Żałuję, że wątek z jej narzeczonym został rozwiązany tak szybko – myślę, że mógłby on dodać historii odrobinę dynamiki. Zdradzę jeszcze tylko, że w tym tomie pojawiają się postaci z poprzednich części, tak więc radziłabym czytać serię w kolejności wydania.

Współpraca recenzencka z