Dyskusyjny Klub Książki | Recenzje

Dunder albo kot z zaświatu – gra książkowa od Radka Raka

Wszyscy, którzy mnie znają wiedzą, że od jakiegoś czasu w moim życiu króluje tylko jedna gra – mianowicie Baldur’s Gate III. Podczas każdej kampanii (a przeszłam ich już chyba z siedem, póki co) starałam się robić tak, żeby wszyscy bohaterowie mieli swój happy end. Podobnie miałam z grą książkową autorstwa Radka Raka pt.: „Dunder albo kot z zaświatów”. 

Ten tytuł można czytać na wiele sposobów – bo to właśnie czytelnik decyduje o kolejnym kroku tytułowego kota. Podczas całej wędrówki Dunder może spotkać wiele istot, tj. np. smoki, zmory, słowiańskie bóstwa…

Okładka książki pt.: „Dunder albo kot z zaświatu”.

Póki co, lekturę udało mi się „przejść” na dwa sposoby i dotrzymałam swojego postanowienia – wszyscy przeżyli. Chociaż jedno zakończenie przez przypadek sobie zaspoilerowałam i jak mam być szczera, to akurat na nie nie chcę nigdy trafić. Natomiast pozostałe z chęcią odkryję w wolnym czasie. 

Dunder jest tak bardzo charakternym i genialnym zwierzęciem (w dodatku gadającym), że mam ochotę zostać z nim jak najdłużej. Szczególnie teraz, kiedy dość wcześnie robi się już ciemno, więc klimat książki zdecydowanie będzie mi się udzielać.  

„Dunder albo kot z zaświatów” jest naprawdę ciekawą pozycją, obowiązkową w Halloween. Polecam ją Waszej uwadze, jeżeli jeszcze nie mieliście okazji się z nią zapoznać.

Współpraca barterowa z wydawnictwem Muduko

Dyskusyjny Klub Książki | Recenzje

Popa, sowa i cicha noc – nowa przygoda kotka Popy

Pamiętam, że będąc jeszcze na studiach, gdzieś pod koniec dnia dostałam propozycję patronowania lekturze dla dzieci pt.: „Popa, jeż i drogocenna dynia”. Być może kojarzycie z mojego Instagrama, że Popa często pojawia się na zdjęciach w okolicy jesieni – właśnie wtedy, kiedy tytułowe dynie zaczynają rosnąć. A kiedy autorka napisała do mnie, że mój ulubiony książkowy kot doczekał się kontynuacji – nie zastanawiałam się ani chwili dłużej i z chęcią zapoznałam się z nowymi przygodami Popy…

Popa uciekł! I to w dodatku w Wigilijny wieczór! Przestraszony hukiem petard pognał przed siebie i zgubił się w pobliskim lesie. Na szczęście poznał Tikaticę – mieszkającą tam sowę. Mimo że leśne zwierzątko było dosyć nieśmiałe, to pomogło mu odnaleźć drogę do domu.

Okładka książki pt.: „Popa, sowa i cicha noc”.

„Popa, sowa i cicha noc” jest naprawdę krótka i szybko się ją czyta. Bardzo podoba mi się to, że autorka przemyca w swoich opowiadaniach ciekawe fakty na temat świata zwierząt. W „Popa, jeż i drogocenna dynia” Natalia pisała np. o jeżach. Teraz przybliżyła świat leśnych mieszkańców podczas zimy. Ciekawym urozmaiceniem całej historii są ilustracje, które dziecko może samodzielnie pokolorować.

Czekam na kolejną odsłonę przygód mojego ulubionego książkowego kotka. Jestem ciekawa, kogo pozna w kolejnym tomie.

Współpraca barterowa z wydawnictwem Literackim Białe Pióro oraz z Autorką. 

2
Dyskusyjny Klub Książki | Recenzje

Kupa faktów o smrodzie – kolejne ciekawostki dla najmłodszych

Po „Kupie faktów o kupie, czyli czego lepiej nie wąchać”, przyszła pora na kolejny tom z serii Fuj – nauka, czyli na książkę pt.: „Kupa faktów o smrodzie, czyli co i dlaczego ludziom cuchnie, trąci i zalatuje”. Lojalnie ostrzegam, że lepiej nic nie jeść podczas czytania tej pozycji. 

Tym razem głównym tematem opisanym w tytule został smród – czym on jest, jak powstaje, czemu niektóre rzeczy cuchną, jak zapach wpływa na pamięć czy chociażby to, jakie zwierzęta i rośliny wydzielają odór. Było też trochę o padlinożercach, o tzw. pokrewnych smrodkach, ale także o pewnej pigułce, podobno zamieniającej nieprzyjemny fetor bąków w woń czekolady. 

Okładka książki pt.: „Kupa faktów o smrodzie, czyli co i dlaczego ludziom cuchnie, trąci i zalatuje”.

Tak jak w przypadku „Kupy faktów o kupie, czyli czego lepiej nie wąchać”, tytuł ten jest zbiorem ciekawostek dla najmłodszych. Jeżeli poprzednia lektura przypadła maluchowi do gustu, można go zapoznać również z „Kupą faktów o smrodzie, czyli co i dlaczego ludziom cuchnie, trąci i zalatuje”. Chociaż przyznam, że w trakcie czytania, w niektórych momentach zrobiło mi się dość nieprzyjemnie na żołądku.

Współpraca barterowa z wydawnictwem Muza

Dyskusyjny Klub Książki | Recenzje

Uczeń tygrysa – coś dla młodszych czytelników

Wiecie co? Ostatnio trochę zaniedbałam literaturę dla młodszych ode mnie  odbiorców. Co prawda czytałam nie tak dawno „Dziennik wojownika ninja”, jednak dawniej zdarzało mi się o wiele częściej sięgać po literaturę przeznaczoną dla dzieci. Dlatego też chciałabym Wam opowiedzieć dziś o powieści pt.: „Uczeń tygrysa”.  

Tom znów się z kimś pobił. Kiedy wrócił do domu, oprócz swojej babci, w salonie zauważył też tygrysa. Pewien niespodziewany zwrot akcji powoduje, że chłopak staje się uczniem swojego nowego znajomego. Tyle że… nie ma na to ochoty. Nie chce w przyszłości zostać Strażnikiem, ani też ryzykować swojego życia na ciągłe walki z siłami zła. Jednak gdy poznaje niezwykłych przyjaciół swojego opiekuna, wszystko się zmienia. 

Okładka książki pt.: „Uczeń tygrysa”.

Jest to fajna powieść dla takich starszych dzieci, biorąc pod uwagę to, że ktoś w tej książce umiera i zostaje zabrany na drugą stronę. Najbardziej polubiłam Mistral – smoczycę, która na zewnątrz udawała twardą i niedostępną, ale dla swoich przyjaciół gotowa była zrobić wiele. Podobnie jak Pan Hu – opiekun Toma. Mimo krótkiej znajomości zależało widać, że zależało mu na dobru i bezpieczeństwu chłopca. 

Historię czyta się dosyć szybko. Nie mogę się już doczekać kolejnego tomu. 

Współpraca barterowa z wydawnictwem Muza.

2
Dyskusyjny Klub Książki | Recenzje

Dziennik Wojownika Ninja – ninja vs. piraci

Pierwsza odsłona „Dziennika wojownika ninja” bardzo mi się podobała. Było to coś nowego i książkę przeczytałam z przyjemnością. Niedawno miałam okazję zapoznać się z kolejną częścią przygód Chase’a. Jednak niestety nie zaiskrzyło między nami. 

„Dziennik wojownika ninja. Atak piratów” opowiada historię o tym, jak w szkole głównego bohatera wszyscy zaczęli mówić jak piraci. Niby nic groźnego, ale po jakimś czasie okazuje się, że nieletni korsarze, którzy nagle się pojawili, chcą przejąć władze w placówce. Chase próbuje im się przeciwstawić, ale niestety jego przyjaciele przeszli na stronę wroga… 

Okładka książki pt.: „Dziennik Wojownika Ninja. Atak piratów”.

Była to historia z potencjałem, niestety miałam wrażenie, że nie został on w pełni wykorzystany. Nie współczułam głównemu bohaterowi straty przyjaciół. Właściwie cała opowieść zakończyła się dosyć szybko. Przypomnę, że Chase jest przywódcą klanu ninja, który w tej części nie pojawiał się zbyt często. Jeżeli ktoś jest fanem książek Marcusa, to polecam zapoznać się z tym tytułem i samodzielnie wyrobić sobie o nim zdanie.

Współpraca barterowa z wydawnictwem Muza.