Chiny… – recenzja książki “Powrót cesarza”

W zeszłym roku czytałam “Luonto” autorstwa Melissy Darwood, które opowiadało o końcu świata jaki może spotkać ludzi, jeżeli nie zaczną dbać o planetę. Niedawno zaś miałam możliwość zapoznania się z inną książką opowiadającą o zniszczeniu znanego nam świata. Tak więc nie przedłużając, zapraszam Was na moje wrażenia z dość nietypowej i krótkiej lektury, jaką jest “Powrót cesarza” autorstwa Iwony Gajdy. 

 

“Ziemia znalazła się na liście planet przeznaczonych do zniszczenia. Neo ma przedstawić Duchowi OZZ Raport, który potwierdzi lub cofnie tę decyzję. Na wieść o przebudzeniu Terakotowej Armii wyrusza do Chin. Nie wie, że jest też człowiekiem.” *

*opis pochodzi od wydawcy

Dlaczego uważam, że ta książka jest nietypowa? Ponieważ mam wrażenie, że więcej jest tutaj ciekawostek o Chinach niż samej akcji, chociaż historia w niej zawarta toczy się dwutorowo i jest dosyć prosta – mamy Neo, który jest bytem i ma do wykonania zadanie zlecone przez Ducha OZZ, a także mamy Neo – człowieka, starającego się odnaleźć swoją zaginioną dziewczynę.

Tak jak pisałam wyżej, lektura jest bardzo krótka – można przeczytać ją w niecałe dwie godziny. Warto wspomnieć, że dodatkowo zawiera ona zdjęcia z Chin oraz parę rysunków. 

Mimo wszystko dość przyjemnie spędziłam z nią czas – jest idealną powieścią, którą można “pochłonąć” przed pójściem spać. Jeżeli więc ktoś ma ochotę na coś niedługiego, pełnego ciekawostek i z małą ilością akcji, to polecam zainteresować się tą pozycją. 

Za egzemplarz dziękuję Pani Sylwii

|PRZEDPREMIEROWO| Niczym Feniks z popiołów – recenzja książki “Krew i popiół”

Nowy rok, nowe książki, nowe recenzje. 2021 zakończyłam wpisem dotyczącym lektury pt: “Rezonans czasu” autorstwa Anny Partyki – Judge. Natomiast 2022 rozpoczynam od oceny powieści zagranicznej autorki Jennifer L. Armentrout, jaką jest “Krew i popiół” – czyli jedna z głośniejszych premier stycznia. 

Poppy jest Panną, która posiada pewien szczególny dar, przez co żyje odizolowana od społeczeństwa. Rozmawiać może jedynie z kilkoma osobami, przy których nie musi ukrywać twarzy za welonem. Jej życie składa się w większości z zakazów, które dziewczyna i tak łamie przy każdej możliwej okazji. Pewnego dnia cały znany jej świat lega w gruzach. Upadłe przed wiekami królestwo powraca, aby odebrać to, co mu zabrano. Komu Poppy może ufać? I co jest kłamstwem, a co prawdą?

Główną bohaterkę polubiłam za to, że mimo narzuconej jej roli, pozostawała sobą i nie dawała się nikomu złamać. Czasem nie rozumiałam jej zachowania, bowiem pomimo tego, iż była świadoma, że robi jakąś głupotę to i tak ją popełniała. Co do Hawke’a, to według mnie jest dobrze wykreowanym bohaterem, dodatkowo ma u mnie plusa za swoją szczerość. W omawianej powieści wystąpiły też dwie postaci, których wręcz z całego serca nie znosiłam i szczerze życzyłam im, aby ich poduszka zawsze była ciepła z obu stron.

Tak naprawdę to nie nastawiałam się jakoś bardzo, że historia ta będzie arcydziełem, które rzuci mnie na kolana. Po pierwszym rozdziale nawet pomyślałam, że się nie polubię z tą książką jednakże im bardziej zagłębiałam się w lekturę, to tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że mimo wszystko mi się ona podoba. Romans przeplata się tu z akcją, jest też kilka scen osiemnaście plus, ale nie są opisane w bardzo wulgarny sposób. 

Z tego co mi wiadomo to zdania na temat książki “Krew i popiół” są mocno podzielone. Z pewnością będę czekać na kolejny tom, a Was zachęcam do sięgnięcia i samodzielnego sprawdzenia, czy powieść ta przypadnie wam do gustu. 

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu You&Ya