Wyniki wyszukiwania: nie dotykaj

Zacznę może od ostrzeżenia. W “Nie dotykaj” są poruszone ciężkie tematy, takie jak gwałt, ubezwłasnowolnienie kobiet, przemoc czy śmierć. Przyznam, że  czytałam tę powieść na raty, bo faktycznie były takie momenty, przy których odkładałam lekturę chociaż na chwilę, żeby móc zebrać myśli. Teraz powiem Wam krótko o czym jest. 

Blake Parrish wraca z wojska do rodzinnego miasteczka. Niestety zaszły tam pewne dość istotne zmiany. Mężczyzna próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości, a także stara się odnowić znajomość z May Hart – jego sąsiadką. Jednak to pociąga za sobą dość poważne konsekwencje. Dodatkowo na jaw wychodzą też pewne sekrety…

Dwie sceny tak bardzo wryły mi się w głowę, że kiedy słyszę albo myślę o tym tytule, widzę tylko je. Pierwszą z nich jest opis tego, co Blake odkrył na ciele May (naprawdę miałam aż ciary, kiedy to czytałam). Druga natomiast znajduje się pod koniec książki. Do tej pory pamiętam swoją reakcję na ten fragment. Odłożyłam wtedy na chwilę powieść i po prostu patrzyłam w ścianę. A słowa, którymi kończy się lektura…One po prostu łamią mi serce.

Zdecydowanie nie jest to książka cukrowa i urocza. Jest mocna, brutalna i pozostawia po sobie ślad.z

Podobnie jak w przypadku „Nie dotykaj”, zacznę może od ostrzeżenia zawartego na początku omawianej dziś powieści. „Gild” autorstwa Raven Kennedy to retelling mitu o królu Midasie. Książka ta skierowana jest DO OSÓB DOROSŁYCH (18+). Oprócz scen łóżkowych oraz przekleństw są tam również m.in. opisy przemocy seksualnej. 

Można by było powiedzieć, że Auren się poszczęściło – uratowana ze slamsów dziewczyna została ulubienicą króla. I to nie byle jaką. Midas naznaczył ją swoim złotym dotykiem. Jej skóra, włosy i tęczówki pokryły się warstwą tego metalu. Dodatkowo żyła w luksusie i nie musiała martwić się o jedzenie i dach nad głową. Wszystko miała zapewnione. Był jednak haczyk. Dosłownie mieszkała w wielkiej, złotej klatce, z której nie wolno było jej wychodzić. 

Mam naprawdę mieszane uczucia co do tej historii. Z jednej strony jest ciekawie wykreowany świat, z niebanalnymi bohaterami i z kilkoma ciekawymi wydarzeniami, a z drugiej np. przedmiotowe traktowanie kobiet. Osoby z królewskiego haremu są nazywane „mięsem”, co jest dla mnie dziwnym i obrzydliwym określeniem. Dodatkowo złapałam się na tym, że kilka razy dosłownie opadła mi szczęka, a raz serce mi pękło na milion kawałków. 

Co do postaci, to Auren na początku nie zdobyła mojej sympatii, ale na szczęście potem bardzo ją polubiłam i kilka razy nawet mi zaimponowała. Szczególnie swoją lojalnością wobec bliskich jej osób. Jeżeli chodzi o Midasa, to jeszcze nie posiadam o nim zdania. Póki co jest mi obojętny.

Współpraca barterowa z wydawnictwem You&Ya 

Są książki, dla których zarwałam noc, po czym spokojnie się położyłam i zasnęłam. Jednak są też takie, które zgniotły mnie emocjonalnie i mimo szczerych chęci nie dałam rady ich dokończyć, a w ciągu nocy zastanawiałam się jak potoczyły się dalsze losy bohaterów. Tak właśnie miałam z powieścią pt.: „Jego własność” autorstwa Ronnie V. Keller. 

Życie Romy zmienia się w ciągu jednej nocy, podczas której na tyłach baru znajduje postrzelonego mężczyznę. Ten incydent sprawia, że zostaje wciągnięta w świat gangów motocyklowych gdzie toczy się wojna między dwoma klubami. Świat pełen brutalności, przemocy, wrogów…i Houstona. 

Naprawdę. Kiedy Houston się odzywał czułam autentyczny strach. Nie zadziałało to jednak na mnie odpychająco, a wręcz przeciwnie – bardzo chciałam się dowiedzieć jak zakończy się cała lektura. 

„Jego własność” pod względem fabularnym trochę przypominała mi „Okrutną obsesję”. Kilka wątków było podobnych, ale nie takich samych i tutaj taki MINI SPOILER do obu powyższych tytułów. Obie bohaterki – zarówno Dove jak i Romy były traktowane przez swoich mężczyzn jak własność jednak mam wrażenie, że Hudson był bardziej ludzki od Zane’a i o wiele lepiej obchodził się z Romy niż bohater „Okrutnej obsesji” ze swoją partnerką. Chociaż ja nigdy bym nie weszła w taki związek, ponieważ dla mnie byłby on za bardzo toksyczny. Natomiast pod względem emocji przeżywanych podczas czytania historii Romy bliżej było do „Nie dotykaj”. 

Powieść jest naprawdę wciągająca. Cały czas coś się dzieje, fabuła nie jest nudna, jest też tam kilka takich całkiem uroczych scen. Występują również sceny 18+ więc ten tytuł zdecydowanie jest dla starszych czytelników.

Współpraca reklamowa z wydawnictwem Romantycznym.