Moją przygodę z thrillerami rozpoczęłam od „Bliźniąt z lodu”. Potem zrobiłam sobie roczną przerwę od tego typu książek. Przełomem okazały się „Za zamkniętymi drzwiami”. Od tego moment
u czytam tylko i wyłącznie takie książki. „Amnezja” Lisy Ugner wpadła mi w ręce przypadkiem, kiedy buszowałam w bibliotece.
„Nie to, co o kimś myślimy sprawia, że ich kochamy, lecz to, co dzięki nim myślimy o sobie samych.”
Książka opowiada historię Annie Powers, kobiety, której przeszłość jest pełna traumatycznych wydarzeń. Bohaterka nie pamięta wszystkich wydarzeń, jej pamięć jest pełna luk, które utrudniają jej kontakt z rzeczywistością.
Jakby tego było mało, demony z przeszłości Annie cały czas powracają. Kim jest tajemnicza Ofelia, która prześladuje kobietę? O kim jej mąż i teściowie mówią, że nie żyje i nigdy nie powróci, jednak mimo tych zapewnień, bohaterka wciąż nie jest przekonana? Kto tak naprawdę stoi po stronie Annie?
Narracja jest prowadzona z dwóch perspektyw. Z tego, co działo się wcześniej i tego, co dzieje się teraz, dzięki czemu czytelnik pomału składa całą historię w jeden logiczny ciąg.
„Ciężko znaleźć schronienie, w którym cię chcą, a prawie niemożliwe znaleźć dom, w którym cię pokochają.”
Kocham książki, gdzie pokazana jest psychika bohaterów po traumatycznych wydarzeniach. Walka Annie o wolność psychiczną, ukazanie silnej więzi między matką i córką…Książkę czytałam z zapartym tchem, chciałam jak najszybciej ją skończyć i dowiedzieć się, co tak naprawdę stało się tamtej feralnej nocy, która zapoczątkowała ciąg tych wszystkich wydarzeń.
Intrygująca i trzymająca w napięciu. Serdecznie polecam.