Miesiąc: lipiec 2021

Żar leje się z nieba, dzieciaków jest jakby więcej na zewnątrz, a niektórzy już odpoczywają za granicą. Jednym słowem – sezon wakacyjny trwa w najlepsze. Niestety upały nie pomagają w czytaniu, więc staram się wybierać na ten czas lekkie powieści. Właśnie do takich należy “A niech to szlag!” autorstwa Moniki Cieluch. 

Jak się pozbierać po stracie pracy? Przykładowo można wsiąść na pokład samolotu lecącego do innego kraju. Oczywiście podczas lotu należy zapaść w pamięć współtowarzyszowi podróży, a następnie wylądować i rozpocząć życie jako opiekunka czteroletniej dziewczynki. Właśnie w taki oto sposób główna bohaterka powieści znalazła się w Londynie. Dlaczego akurat tam?

Asia, która dawniej pracowała jako menadżerka w hotelu, z pomocą siostry otrzymała pracę w charakterze niani czteroletniej Grace – córki właściciela firmy farmaceutycznej. Niestety mężczyzna nie pałał do Joanny sympatią – i to z wzajemnością. Dodatkowo nie miał też czasu dla swojego jedynego dziecka. Czy kobiecie uda się pomóc tej dwójce? 

Tę powieść zdecydowanie zalicza się do tych, które można przeczytać w ciągu jednego dnia. W dużej mierze jest to zasługa charakterów wszystkich bohaterów. Zostali oni dobrze wykreowani, dzięki czemu nie byli mdli. Jedne postaci umiały się przyznać do popełnionego błędu, natomiast inne wręcz przeciwnie. Autorka zestawiła ze sobą dwa obrazy macierzyństwa, a także ukazała, że prawdziwa miłość może pojawić się znienacka.

“A niech to szlag!” była idealną lekturą na upały – przyjemną, dobrze napisaną i momentami dość zabawną. Czytając co jakiś czas chichotałam pod nosem. Książkę polecam wszystkim, którzy marzą o czymś lekkim na letni wieczór, a także tym, którzy gustują w literaturze obyczajowej i romansach.  

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Amare.

Jakiś czas temu na swoim Tik Toku opublikowałam film, w którym pokazałam książki, które wywołały u mnie łzy. Wymieniłam tam między innymi takie pozycje jak “Chata”, “Drugie bicie serca” czy “Marina”. Teraz z pewnością dodałabym tam jeszcze “Życie zaczyna się jutro” autorstwa Magdaleny Czmochowskiej. 

W lekturze przedstawiona została historia Oliwii – kobiety pogrążonej w depresji po nagłej śmierci męża. Wnętrze jej mieszkania odwzorowywało stan jej myśli – całkowity bałagan, którego nie była w stanie uporządkować. Wsparciem służyła jej przyjaciółka oraz tajemniczy sąsiad. Czy dzięki nim Oliwii uda się pokonać chorobę? 

Ta opowieść była dla mnie emocjonalnym rollercoasterem i musiałam ją sobie rozłożyć w czasie. Prawdopodobnie nie dałabym rady przeczytać jej w ciągu jednego dnia.

Tak jak już wspominałam, główna bohaterka cierpiała na depresję, a całą fabułę poznajemy z kartek jej pamiętnika. Podczas czytania czułam się tak, jakbym oglądała vlogerkę, opowiadającą po czasie swoją historię. Autorka opisała wszystko w naprawdę obrazowy sposób. 

Szczególnie podobała mi się relacja, która wytworzyła się między Oliwią, a tajemniczym sąsiadem zza szyby balkonowej. Przebiegała ona dla mnie bardzo naturalnie – dokładnie tak, jak zazwyczaj bywa w rzeczywistości. 

Pani Magdalena stworzyła poruszającą historię, przy której przez cały czas przeżywałam emocje bohaterki. Nie sądziłam, że książka wyciśnie ze mnie aż tyle łez. Koniec historii praktycznie przepłakałam cały, chociaż podczas czytania były też takie momenty, w których się uśmiechnęłam. 

Z książką polecam zapoznać się osobom, przede wszystkim lubiącym literaturę obyczajową i nie bojącym się tematów związanych z depresją. 

Za egzemplarz dziękuję autorce. 

Jakiś czas temu przygotowałam sobie lektury, które chciałabym przeczytać w lipcu i póki co muszę przyznać, że tylko dwie okazały się idealne na spokojny wieczór z książką. Jedną z nich były właśnie “Tęczowe trampki”, autorstwa Wandy Szymanowskiej. 

Ruczaj Dolny – miejsce, gdzie mieszkają trzy muszkieterki: Kasia, Tosia i Stenia. Niestety w ich miasteczku nie dzieje się za dobrze – nowy wójt zawodzi na całej linii. Brak drzew, brak ławek, brak czegokolwiek. Kobiety służą mu dobrą radą, jednak on ich w ogóle nie słucha. Dodatkowo każda z nich boryka się ze swoimi mniejszymi i większymi problemami. Czy rządca pójdzie w końcu po rozum do głowy? I co do tego wszystkiego mają kolorowe buty?

“Tęczowe trampki” były moim pierwszym spotkaniem z autorką. Niestety znów przypadkowo zaczęłam  czytać serię od samego końca, przez co nie mogłam w pełni oddać się lekturze. Wciąż z tyłu głowy brakowało mi pewnych elementów układanki i mam nadzieję, że za niedługo uda mi się je uzupełnić. 

Ciężko mi tutaj oceniać charaktery czy zachowanie bohaterek, ponieważ nie znam do końca ich historii. Gdybym jednak miała wybrać ulubioną postać, byłaby nią Stenia. Całkowicie ujęła mnie swoim sposobem bycia.

Bardzo przyjemnie spędziłam ze wspomnianą książką. Przeczytałam ją dość szybko, a jej  treść wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Warto wspomnieć, że autorka w swojej powieści, oprócz problemu nieumiejętnego zarządzania miasteczkiem, poruszyła również temat osób homoseksualnych. 

“Tęczowe trampki” polecam wszystkim tym, którzy odnajdują się w literaturze pięknej, a także tym, którzy czytali poprzednie tomy. 

Za egzemplarz dziękuję